- حارث بن سلیل اسدی (رِ)
ابن سلیل الاسدی. او حلیف علقمه ابن خصفه الطائی است ودر پیری الزبا، دختر علقمه، رابزنی کرد و او را قصه ای است که منشاء مثل سائر: ’تجوع الحرّه ولاتکل ثدییها’ شده است. حارث راست:
تهزّأت ان رأتنی لابسا کبرا
و غایه الناس بین الموت والکبر
فان بقیت لقیت الشیب راغمه
و فی التعرف ما یمضی من العبر
فان یکن قد علا رأسی و غیره
صرف الزّمان و تغییر من الشعر
فقد اروح للذّات الفتی جذلا
وقد اصبت بها عیناً من البقر
عنی الیک فانی لا یوافقنی
عورالکلام ولاشرب علی الکدر.
رجوع به عیون الاخبار ج 4 ص 47 و 48 و رجوع بمجمع الامثال میدانی چ تهران، ص 109 و 110 شود
تهزّأت ان رأتنی لابسا کبرا
و غایه الناس بین الموت والکبر
فان بقیت لقیت الشیب راغمه
و فی التعرف ما یمضی من العبر
فان یکن قد علا رأسی و غیره
صرف الزّمان و تغییر من الشعر
فقد اروح للذّات الفتی جذلا
وقد اصبت بها عیناً من البقر
عنی الیک فانی لا یوافقنی
عورالکلام ولاشرب علی الکدر.
رجوع به عیون الاخبار ج 4 ص 47 و 48 و رجوع بمجمع الامثال میدانی چ تهران، ص 109 و 110 شود